Ayrılık ölüm gibi bir bağ kopuyor
Sende son durum ne bende bitiyor

Sustum hatrına, baktın kusuruma
Kırdın kalbimi; cezam başına
Kırdın kalbimi; cezam başına

Bozuldu devir, değişti şehir…

Kendime sarıyorum, derdime yanıyorum…
Uğruna yaşadığım, yoluna ölüyorum…
Kalbime soruyorum, cevaptan korkuyorum…
Ah kalsın yanına; ben aradan çıkıyorum…

Ölmedim, daha neler; beni sen düşürmelisin!
Görmedin, hal beter; bi’hayli düşünceliyim!
Kalmasın gam keder; yeniden üzülmeyeyim…
Sarmasın yad eller; beni sen üşütmelisin!

Olmasın aşk yeter; olcağı sürüncededir…
Çabamız haybeden; otağım hüzün cephesi…
Yoldayız har ve ben; kendimden büyük ateşim…
Sormasın yad eller; beni sen düşünmelisin!

Zihnimiz zehir olmuş; kararıp hüzünlenir…
Neyleyim elde yoksun; daralır içim benim…
Ehliniz keyfe zarar; kararıp delilenirim!
Şehriniz sizin olsun; bana gökyüzü verin!