Her mayısın bir sonu varmış ben de şu kalbimi onda bıraktım
Gönlümde bir evin var hala unutma sadece gözden ıraktın
Bu yüzden hiç kızmadım sana bu yüzden hep kalmayı denedim
İnsanlar sevdiğine gül verirler ben toprağına bıraktım

Yaşım hala 20'lerde ama dünyanın yükü sırtıma bindi
Seni yere göğe sığdıramazdım sen beni bi kalıba sığdırabildin
Zaman her şeyi değiştirirmiş şu gözlerimde ki fırtına dindi 
Normalde sabırlı biriyim ama beni bile aşktan yıldırabildin

Kaldırım arasında açmış bu çiçekler hep gözyaşıyla büyüdü 
Ben sana koşmayı öğretecektim ama sen başkasıyla yürüdün
Dünyamız böyledir işte yaşlar büyür ama kalpler küçülür 
Aramızdan kaç bayram geçmiş ulan insan bir kere düşünür

Kalacak bir nedenin kalmadı zaten suratını asıp gidersin
Bir sigara yakarsın balkonda yüreğim gibi yanıp gidersin
Gökyüzü bile yağmura direnemiyorken gözler nasıl dirensin
Sevmek öyle masum bir şey ki haklıyken bile özür dilersin

Yağmurlar yağıyor kime ne bırak üstüm başım ıslansın
Bana tekrar gelmeyeceksen eğer yazdığım mektupları yırtarsın
Nazını bırak lütfen aşk dediğin bi şarap mı ki yıllansın
Bir ayrılık şarkısı çalıyorken belki beni hatırlarsın

Benim en büyük mutluluklarım bile maşallah derken bitti
Umarım buna değmiştir sen çok sevildiğin bi yerden gittin
Seni çoktan kandırmışlar gördüm pişmanlık var elinde
Ben seni üzmeye kıyamazken sen tüm yanlışı benden bildin

Konu senken şiir gibi geliyor duyduğum en karışık lisan
Lütfen biri açıklasın üşüyorken nasıl yanabilir insan
Büyüdüğün caddelerden hatta anılardan uzaklaşman gerekir
Gitmek istemezsin lakin bazen mecbur kalabilir insan

Yarın her şey çok değişebilir belki de gördüğüm sisler dağılır 
Sen güldüğüme aldanırsın ama bir yangını gizler bağrım
Zor gününde yanında olan insanı kaybetmek istemiyorsan
Sevdiğini söylemen yeterli değil bunu hissettirmen lazım

Yapayalnızım artık sen varken bütün her şeye sahiptim
Biz değişti sandık ama dünya kötü insanlara aittir
Beni tanıyorsun sen şu minik kalbimde hala bi yerin olduğunda
Gördüğün her yüz hatta bastığın toprak bile şahittir

Sen bir kere güldün ben orda kaldım bunlar derde devamı
Şikayet ettiğim adımlarım bir sana gelmeyip her yere vardı
Huzur denen şeyi çoktan kaybettim bunlar sence revamı
On yedimde aşık olmuşum zaten çoktan buldum belamı

Yürüdüğüm yolda çiçekler var sanırım buradan geçmişsin
Papatyalara hiç dokunmamışsın da karanfilleri ezmişsin
Kaldıramadığım tüm yükleri toplayıp omuzlarıma sermişsin
Sen denizler kadar güzelsin ancak bir yangını sevmişsin

Aşktan yana hep zarardayım ben hiç doğruyu seçmedi gönlüm
Ben sana gelecekten bahsediyordum sen beni geçmişe gömdün
Bana hala gülümsüyorsun eskimiş bir resmin karesinde
Yaşadığım her şeyi resmettim bütün hayatım bi sergiye döndü

3 tarafımda denizler yok benim her tarafım sürekli matem
Tüm şarkılarım yaşadığımız aşkın imkansızlığına ithafen
İnsanlar her şeyi kabullenir sevilmemeye alışır bazen
10 senelik bir hikayeye ancak böyle bir son yakışır zaten.